We schrijven maandagavond 19 mei 2014 rond een uur of negen. De normaal zo rustige en vredige Hyde Park buurt in Los Angeles wordt plots opgeschrikt door pistoolschoten. Buren bellen 911. Even later komt er een telefoontje van de dader binnen bij de alarmcentrale. De man bekende zijn vrouw te hebben doodgeschoten in het bijzijn van hun twee kinderen. De LAPD (Los Angeles Police Department) arresteert hem diezelfde avond en de borg wordt bepaald op één miljoen dollar. Een uit stress geboren ruzie over de hachelijke financiële situatie waarin het echtpaar zich bevindt schijnt voor de man de aanleiding te zijn geweest om over te gaan tot deze daad. Het duurde maar een paar seconden. Seconden waarin echter vele levens werden verwoest, waaronder dat van zichzelf. LAPD agenten vloeken en tieren om het feit dat de kinderbescherming er vier uur over doet om de zwaar aangeslagen kinderen van het bureau te halen en onder te brengen bij familie.
Bovenstaande zou perfect passen als scenario van een aflevering van The Shield. Het betreft echter een triest en waar gebeurd feit, waarbij het bizarre is dat de dader een van de belangrijke acteurs van deze serie is. Michael Jace (Forrest Gump, Southland, The Mentalist) speelt namelijk de naar zijn ware seksuele aard zoekende, net beginnende agent Julian Lowe.
Even terug naar het begin. FX Networks (Fox Extended Networks) was als basis kabelzender niet meer dan een wat stoffig medium waarop oude films en series, samen met kinderprogramma’s tot in den treure werden herhaald. Tot in 2002 via de lancering van The Shield met grof geweld de loden deur der middelmatigheid werd ingetrapt om nooit weer dicht te gaan. En hoe! The Shield is dan ook een top serie waarmee FX Networks zich definitief heeft genesteld in het rijtje van netwerken die kwalitatief hoogstaande scripts koppelt aan intelligente plots en een uitstekende casting.
The Shield handelt over het fictieve politiedistrict Farmington in Los Angeles. Een omgebouwde kerk, “the farm” doet dienst als bureau. Binnen het bureau is er een aparte plek; “the barn” voor de leden van een speciale eenheid. Deze speciale eenheid bestaat uit een selecte groep rechercheurs die het ‘strike team’ worden genoemd. Onder leiding van Vic Mackey (Michael Chiklis, Vegas, No Ordinary Family) lappen zij als het nodig is alle wetten aan hun laars en schuwen zelfs moord niet om hun doelen te bereiken, namelijk zoveel mogelijk tuig oppakken en er nog wat aan overhouden ook. Regelmatig komen zij dan ook in conflict met het ambitieuze hoofd van het bureau David Aceveda (Benito Martinez, House of Cards, Sons of Anarchy). Maar ook hij kan de successen van het team goed gebruiken in zijn pogingen om een goede baan in de politiek te krijgen, ondanks alle pogingen die hij onderneemt om Vic als corrupt te ontmaskeren en ontslaan.
Het bureau wordt verder bevolkt door detective Holland ‘Dutch’ Wagenbach (Jay Karnes, Gang Related) en detective Claudette Wyms (CCH Pounder, Sons of Anarchy, Warehouse 13). Beiden vormen als het ware het morele geweten van het bureau en volgen de procedures zo veel als mogelijk is. Beiden hebben echter ook hun persoonlijke problemen waarmee ze worstelen. Ze vormen echter een steeds hechter team.
Danny Sofer (Cahterine Dent, Gang Related) is een alleenstaande vrouw met haar eigen sores. Er wordt gefluisterd dat ze een seksuele knipperlicht relatie heeft met Vic Mackey die getrouwd is en kinderen heeft. Zij dient zich in het eerste seizoen te ontfermen over de nieuwkomer Julian Lowe die worstelt met zijn geloof en zijn geaardheid.
De serie koppelt een keihard realisme aan een diepgang qua karakterontwikkelingen die zelden vertoond is in het politiedrama genre. Ieder personage heeft zo zijn eigen persoonlijke geheimen en beslommeringen die maakt dat ze zijn wie ze zijn. De onderwerpen die in de diverse afleveringen aan bod komen lijken zo weggeplukt te zijn van de krantenkoppen van de dag; bendegeweld, huiselijk geweld, kindermisbruik, meervoudige moord etc.
De serie zou eerst Rampart genoemd worden. Die naam verwijst naar de LAPD Rampart divisie. Deze divisie had een unit; Community Resources Against Street Hoodlums (CRASH), waarvan tientallen agenten deel uitmaakten die zich te buiten gingen aan ongeoorloofd gedrag, corruptie en misbruik van middelen en macht. Het werd een groot schandaal in de Verenigde Staten. De leiding van de LAPD verzocht de makers, gezien de gelijkenis met het ‘strike team’ dan ook of de naam van de serie niet gewijzigd kon worden. Aan dit verzoek is dus gehoor gegeven. De binding met de realiteit is echter strak overeind gebleven.
Wat de serie echter doet uitstijgen boven de anderen in het genre is het gegeven dat de kijker meegenomen wordt op een temporijke reis naar het eigen geweten. Vragen van morele aard dienen zich keer op keer weer aan. Is goed wel zo goed en fout wel zo fout? Bestaan er grijze tinten en hebben die recht van bestaan? Is er een hogere grond waarop het morele gelijk zitting houdt aan te wijzen in deze bikkelharde wereld waarin het recht van de straat de macht van de staat zo menigmaal tart en andersom hetzelfde? Welk gevoel maakt zich van u meester tijdens het kijken naar ‘Dutch’ die op zijn eigen methodische wijze een perverse kinderverkrachter verhoord en geen steek verder komt, maar integendeel uitgelachen wordt? En hoe verhoudt zich dat gevoel tot wat we ervaren als we Vic met diezelfde verdachte bezig zien gaan en binnen tien minuten de plek waarop het kind gevangen wordt gehouden uit de verdachte heeft geslagen? Wat is recht? Wat is moreel goed en fout en wat is onze eigen houdbaarheidsdatum van deze concepties?
The Shield komt na het eerste seizoen zeker met stip binnen op mijn top tien lijstje van beste TV series ooit en heeft de potentie om een ‘cult’ status te krijgen.
